OOK DE WINKEL VAN SINKEL HELPT LOMBOK
Na twee zware aardbevingen en veel naschokken is het noordelijke deel van Lombok er heel slecht aan toe. Er is een ernstig tekort aan schoon drinkwater, verbandmiddelen, medicijnen en tenten/zeilen. Daarnaast zijn zo’n 20.000 mensen door de bevingen dakloos geworden, 90% van de huizen zijn onbewoonbaar.
Direct na de eerste aardbeving begin augustus startte Joep Valize uit Venray een hulpactie. De Winkel van Sinkel in Venray steunt hem met een donatie van € 1000,-
Al zo’n twintig jaar probeert Joep Valize samen met zijn vrouw de ontwikkeling van de kinderen en het leven van de mensen in het dorp "Kampung Loco" op het Indonesische eiland Lombok te verbeteren. Daarvoor is de stichting Proyek Kampung Loco opgericht.
Ook dit dorp is getroffen door de aardbevingen: ingestorte huizen, geen water, geen stroom en noem maar op. Tot op de dag van vandaag verblijven de mensen in zelfbouwsels van tenten. Ze durven niet hun huis in te gaan vanwege de aardschokken. Langzaam worden die gelukkig minder en kan men beginnen met puinruimen en de wederopbouw.
Voorlopig zullen er weinig toeristen op Lombok komen, en al helemaal niet in het noorden. Aangezien de meeste mensen in deze regio direct of indirect leven van het toerisme, breken er zware tijden aan. De Indonesische regering ziet het puur als een lokale ramp, geen nationale en ook geen internationale ramp. Daarom is buitenlandse hulp niet welkom want negatieve publiciteit levert weer minder toerisme op! Hulp is alleen maar mogelijk van families, projecten, stichtingen en particulieren.
Momenteel wordt ongeveer 15% van de donaties besteed aan zeilen, dekens, water en medicijnen, de rest gaat naar de wederopbouw. Vier medewerkers van Proyek Kampung Loco maken deel uit van een commissie in het dorp waarmee goed wordt overlegt hoe alles te verdelen. Van de overheid valt dus niks te verwachten alleen liep er onlangs een delegatie door het dorpje, maakte wat foto’s, vraten zich vol om daarna zonder een enkele toezegging van hulp weer te vertrekken.
Redenen genoeg voor de Winkel van Sinkel in Venray een bijdrage te leveren van € 1000,-
Ook uw donatie blijft van harte welkom:
IBAN: NL16 RABO 3456 6705 24 t.n.v. M.J. Valize met vermelding van Proyek Kampung Loco
Na twee zware aardbevingen en veel naschokken is het noordelijke deel van Lombok er heel slecht aan toe. Er is een ernstig tekort aan schoon drinkwater, verbandmiddelen, medicijnen en tenten/zeilen. Daarnaast zijn zo’n 20.000 mensen door de bevingen dakloos geworden, 90% van de huizen zijn onbewoonbaar.
Direct na de eerste aardbeving begin augustus startte Joep Valize uit Venray een hulpactie. De Winkel van Sinkel in Venray steunt hem met een donatie van € 1000,-
Al zo’n twintig jaar probeert Joep Valize samen met zijn vrouw de ontwikkeling van de kinderen en het leven van de mensen in het dorp "Kampung Loco" op het Indonesische eiland Lombok te verbeteren. Daarvoor is de stichting Proyek Kampung Loco opgericht.
Ook dit dorp is getroffen door de aardbevingen: ingestorte huizen, geen water, geen stroom en noem maar op. Tot op de dag van vandaag verblijven de mensen in zelfbouwsels van tenten. Ze durven niet hun huis in te gaan vanwege de aardschokken. Langzaam worden die gelukkig minder en kan men beginnen met puinruimen en de wederopbouw.
Voorlopig zullen er weinig toeristen op Lombok komen, en al helemaal niet in het noorden. Aangezien de meeste mensen in deze regio direct of indirect leven van het toerisme, breken er zware tijden aan. De Indonesische regering ziet het puur als een lokale ramp, geen nationale en ook geen internationale ramp. Daarom is buitenlandse hulp niet welkom want negatieve publiciteit levert weer minder toerisme op! Hulp is alleen maar mogelijk van families, projecten, stichtingen en particulieren.
Momenteel wordt ongeveer 15% van de donaties besteed aan zeilen, dekens, water en medicijnen, de rest gaat naar de wederopbouw. Vier medewerkers van Proyek Kampung Loco maken deel uit van een commissie in het dorp waarmee goed wordt overlegt hoe alles te verdelen. Van de overheid valt dus niks te verwachten alleen liep er onlangs een delegatie door het dorpje, maakte wat foto’s, vraten zich vol om daarna zonder een enkele toezegging van hulp weer te vertrekken.
Redenen genoeg voor de Winkel van Sinkel in Venray een bijdrage te leveren van € 1000,-
Ook uw donatie blijft van harte welkom:
IBAN: NL16 RABO 3456 6705 24 t.n.v. M.J. Valize met vermelding van Proyek Kampung Loco
Winkel van Sinkel helpt mee gezinnen te herenigen
De Werkgroep Vluchtelingen Welkom In Venray ontvangt van de Winkel van Sinkel een bedrag van € 1000,00. Met dit bedrag kunnen gezinnen geholpen worden welke uit elkaar gerukt zijn door oorlog.
Ook in Venray wonen namelijk een aantal mensen afkomstig uit oorlogsgebieden, sommige zijn gevlucht met hun hele familie maar ook zijn mensen helemaal alleen hier naar toe gekomen. Deze laatste groep kan een verblijfsstatus krijgen waarna gezinshereniging aangevraagd kan worden bij de IND, dat is de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Deze onderzoekt de aanvraag en geeft in de meeste gevallen ook toestemming voor hereniging. Gelukkig kunnen veel families hun reis zelf betalen maar een aantal ook niet. Voor deze gezinnen is in Venray een noodfonds waar men een lening kan aanvragen voor de reis. Dit fonds toetst de aanvraag van de betreffende gezinnen en leent geld voor de reis als de toets positief uitvalt. Het geld is meestal nodig voor de vliegtuigtickets.
Eenmaal in Nederland, hier in Venray, worden zij begeleid door de stichting zoals wij dat kennen van Vluchtelingenwerk Nederland.
Het budget van de stichting is nog zeer beperkt terwijl de aanvragen voor ondersteuning bij gezinshereniging toeneemt. Reden voor de Winkel van Sinkel de stichting te helpen bij hun goede werk: ouders en kinderen weer samen brengen.
De Werkgroep Vluchtelingen Welkom In Venray ontvangt van de Winkel van Sinkel een bedrag van € 1000,00. Met dit bedrag kunnen gezinnen geholpen worden welke uit elkaar gerukt zijn door oorlog.
Ook in Venray wonen namelijk een aantal mensen afkomstig uit oorlogsgebieden, sommige zijn gevlucht met hun hele familie maar ook zijn mensen helemaal alleen hier naar toe gekomen. Deze laatste groep kan een verblijfsstatus krijgen waarna gezinshereniging aangevraagd kan worden bij de IND, dat is de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Deze onderzoekt de aanvraag en geeft in de meeste gevallen ook toestemming voor hereniging. Gelukkig kunnen veel families hun reis zelf betalen maar een aantal ook niet. Voor deze gezinnen is in Venray een noodfonds waar men een lening kan aanvragen voor de reis. Dit fonds toetst de aanvraag van de betreffende gezinnen en leent geld voor de reis als de toets positief uitvalt. Het geld is meestal nodig voor de vliegtuigtickets.
Eenmaal in Nederland, hier in Venray, worden zij begeleid door de stichting zoals wij dat kennen van Vluchtelingenwerk Nederland.
Het budget van de stichting is nog zeer beperkt terwijl de aanvragen voor ondersteuning bij gezinshereniging toeneemt. Reden voor de Winkel van Sinkel de stichting te helpen bij hun goede werk: ouders en kinderen weer samen brengen.
€ 1000,- voor de aanleg van een waterput
Foto: Binnenplaats van een keuken
De Stichting Kind In Benin ondersteunt lokale projecten in Benin. De projecten behoren door de plaatselijke bevolking opgezet te zijn en uitgevoerd te worden, vanuit hun eigen initiatief en behoefte.
De ondersteuning van deze stichting is tijdelijk, gericht op het bereiken van zelfredzaamheid en is een aanvulling op de eigen middelen van de lokale stichtingen.
De Winkel van Sinkel schenkt dit jaar eenmalig een bedrag van € 1000,- voor de aanleg van een waterput. Op dit moment moet al het water gekocht worden. Bovendien worden aan dat water chemicaliën toegevoegd zodat het niet geschikt is voor gebruik ten behoeve van de moestuin. Dat zou ook onbetaalbaar zijn.
Vorig jaar zijn wel de dakgoten gerepareerd en watertonnen aangeschaft, maar deze kunnen alleen gebruikt worden tijdens het regenseizoen.
Inmiddels is de begroting gemaakt en de € 1000,- is een heel mooi begin om uiteindelijk € 6000,- bij elkaar te sparen. Dat is het bedrag dat nodig is voor de hele put.
Meer info over deze stichting: www.kindinbenin.com
februari 2018
Foto: Binnenplaats van een keuken
De Stichting Kind In Benin ondersteunt lokale projecten in Benin. De projecten behoren door de plaatselijke bevolking opgezet te zijn en uitgevoerd te worden, vanuit hun eigen initiatief en behoefte.
De ondersteuning van deze stichting is tijdelijk, gericht op het bereiken van zelfredzaamheid en is een aanvulling op de eigen middelen van de lokale stichtingen.
De Winkel van Sinkel schenkt dit jaar eenmalig een bedrag van € 1000,- voor de aanleg van een waterput. Op dit moment moet al het water gekocht worden. Bovendien worden aan dat water chemicaliën toegevoegd zodat het niet geschikt is voor gebruik ten behoeve van de moestuin. Dat zou ook onbetaalbaar zijn.
Vorig jaar zijn wel de dakgoten gerepareerd en watertonnen aangeschaft, maar deze kunnen alleen gebruikt worden tijdens het regenseizoen.
Inmiddels is de begroting gemaakt en de € 1000,- is een heel mooi begin om uiteindelijk € 6000,- bij elkaar te sparen. Dat is het bedrag dat nodig is voor de hele put.
Meer info over deze stichting: www.kindinbenin.com
februari 2018
PROJECT KANTHARI
Kanthari is een instituut in Trivandrum, Kerala India waar deelnemers door middel van een intensieve training worden voorzien van technieken, methoden en ideeën om hun visies voor een betere wereld om te zetten in effectieve, relevante maatschappelijke projecten.
De deelnemers komen van over de hele wereld en hebben uiteenlopende achtergronden. Sommigen hebben een universitair diploma, terwijl anderen weinig tot geen formele opleiding hebben. Sommige kandidaten zijn blind of lichamelijk gehandicapt, maar niet iedereen.
Wat ze gemeen hebben is dat ze allemaal grote tegenslagen in hun leven hebben overwonnen en hierdoor gedreven zijn om sociale veranderingen tot stand te brengen. Ze hebben creatieve en unieke ideeën voor een significante verandering in hun gemeenschap, een verandering die een voorbeeld voor andere regio's, samenlevingen, landen als geheel zou kunnen zijn.
Kanthari’s doel is om deze sociale leiders uit de marge van de samenleving een springplank te bieden door middel van een vernieuwend en speciaal hiervoor ontwikkeld opleidingsplan. In een vijf delen tellend en zeven maanden durend programma worden de social change makers bijgestaan door een groep internationale experts, ook wel katalysatoren genoemd. Dit zijn geen leraren op een conventionele manier maar experts die bereid zijn om kennis uit te wisselen met de deelnemers en de nodige energie geven om vooruit te gaan.
Over de oprichters
Sabriye werd toen zij 12 jaar was volledig blind wat haar een groot gevoel van schaamte gaf. Pas toen ze naar een speciaal internaat voor blinden ging, voelde ze zich niet langer zielig en een buitenbeentje. Ze leerde er o.a. het brailleschrift, paardrijden, kajakken en skiën. Daarna studeerde ze Centrale Aziatische Wetenschappen en volgde ze naast Mongolisch en modern Chinees ook modern en klassiek Tibetaans. Ze was de eerste blinde student die Tibetaans leerde. Omdat ze geen notities kon maken ontwikkelde ze het, inmiddels officiële, Tibetaans brailleschrift.
In 1997 reisde zij alleen naar Tibet en bezocht daar met een Tibetaanse vriendin te paard kleine dorpjes. Ze kwam erachter dat daar (voornamelijk door de hoogte) tweemaal zoveel blinden wonen dan elders in de wereld. Ook leerde ze dat er onder de lokale bevolking veel vooroordelen bestaan over blinden. Blindheid werd gezien als een straf voor wandaden uit vorige levens. Omdat er geen school voor blinde kinderen was, besloot ze een school op te richten. Ze wil de kinderen en hun omgeving leren wat ze zelf ooit heeft ervaren, namelijk dat je ondanks je handicap een volwaardig leven kan lijden zonder hulpeloos te zijn. Ze wil ze een gevoel van eigenwaarde geven.
Tijdens haar reis door China en Tibet in 1997 leerde Sabriye Paul Kronenberg uit Venray kennen. In 1998 keerden ze beiden naar Lhasa terug om de school te starten. Later hebben ze de organisatie Braille without Borders opgezet.
Met eigen geld, veel vallen en opstaan, maar vooral veel onbegrip van met name hulporganisaties startten ze met aanvankelijk vijf leerlingen de eerste blindenschool in Lhasa. Voor de kinderen en ouders een zegen. Sabriye krijgt al snel de Tibetaanse naam Kelsang Meto wat Geluksbloem betekent.
In 2009 richt ze, wederom samen met Paul, Kanthari op. In dit instituut geven Sabriye en Paul eigenlijk het stokje door. Ze begeleiden daar op unieke wijze deelnemers van over de hele wereld bij het verwezenlijken van relevante maatschappelijke projecten.
In 2017 ondersteunen wij met een bedrag van € 1000,- dit unieke instituut.
Meer info: www.kanthari.org
Kanthari is een instituut in Trivandrum, Kerala India waar deelnemers door middel van een intensieve training worden voorzien van technieken, methoden en ideeën om hun visies voor een betere wereld om te zetten in effectieve, relevante maatschappelijke projecten.
De deelnemers komen van over de hele wereld en hebben uiteenlopende achtergronden. Sommigen hebben een universitair diploma, terwijl anderen weinig tot geen formele opleiding hebben. Sommige kandidaten zijn blind of lichamelijk gehandicapt, maar niet iedereen.
Wat ze gemeen hebben is dat ze allemaal grote tegenslagen in hun leven hebben overwonnen en hierdoor gedreven zijn om sociale veranderingen tot stand te brengen. Ze hebben creatieve en unieke ideeën voor een significante verandering in hun gemeenschap, een verandering die een voorbeeld voor andere regio's, samenlevingen, landen als geheel zou kunnen zijn.
Kanthari’s doel is om deze sociale leiders uit de marge van de samenleving een springplank te bieden door middel van een vernieuwend en speciaal hiervoor ontwikkeld opleidingsplan. In een vijf delen tellend en zeven maanden durend programma worden de social change makers bijgestaan door een groep internationale experts, ook wel katalysatoren genoemd. Dit zijn geen leraren op een conventionele manier maar experts die bereid zijn om kennis uit te wisselen met de deelnemers en de nodige energie geven om vooruit te gaan.
Over de oprichters
Sabriye werd toen zij 12 jaar was volledig blind wat haar een groot gevoel van schaamte gaf. Pas toen ze naar een speciaal internaat voor blinden ging, voelde ze zich niet langer zielig en een buitenbeentje. Ze leerde er o.a. het brailleschrift, paardrijden, kajakken en skiën. Daarna studeerde ze Centrale Aziatische Wetenschappen en volgde ze naast Mongolisch en modern Chinees ook modern en klassiek Tibetaans. Ze was de eerste blinde student die Tibetaans leerde. Omdat ze geen notities kon maken ontwikkelde ze het, inmiddels officiële, Tibetaans brailleschrift.
In 1997 reisde zij alleen naar Tibet en bezocht daar met een Tibetaanse vriendin te paard kleine dorpjes. Ze kwam erachter dat daar (voornamelijk door de hoogte) tweemaal zoveel blinden wonen dan elders in de wereld. Ook leerde ze dat er onder de lokale bevolking veel vooroordelen bestaan over blinden. Blindheid werd gezien als een straf voor wandaden uit vorige levens. Omdat er geen school voor blinde kinderen was, besloot ze een school op te richten. Ze wil de kinderen en hun omgeving leren wat ze zelf ooit heeft ervaren, namelijk dat je ondanks je handicap een volwaardig leven kan lijden zonder hulpeloos te zijn. Ze wil ze een gevoel van eigenwaarde geven.
Tijdens haar reis door China en Tibet in 1997 leerde Sabriye Paul Kronenberg uit Venray kennen. In 1998 keerden ze beiden naar Lhasa terug om de school te starten. Later hebben ze de organisatie Braille without Borders opgezet.
Met eigen geld, veel vallen en opstaan, maar vooral veel onbegrip van met name hulporganisaties startten ze met aanvankelijk vijf leerlingen de eerste blindenschool in Lhasa. Voor de kinderen en ouders een zegen. Sabriye krijgt al snel de Tibetaanse naam Kelsang Meto wat Geluksbloem betekent.
In 2009 richt ze, wederom samen met Paul, Kanthari op. In dit instituut geven Sabriye en Paul eigenlijk het stokje door. Ze begeleiden daar op unieke wijze deelnemers van over de hele wereld bij het verwezenlijken van relevante maatschappelijke projecten.
In 2017 ondersteunen wij met een bedrag van € 1000,- dit unieke instituut.
Meer info: www.kanthari.org
PROJECT BEJAARDENHUIS CHINA
Het was 19 november 1931 toen in Lu'anfu midden in de provincie Shanxi (nu Changzhi) de Congregatie van de Franciscanessen van de H. Elisabeth haar tocht begon. Een Chinese Congregatie gestart door de Kleine Zusters van de H. Joseph uit Heerlen die sinds 1922 in China werkten op verzoek van de Franciscanen. Het ideaal van de nieuwe Congregatie was onderwijs, zorg voor zieken, ouderen, weeskinderen en kinderen met een handicap. Veel vondelingen werden door de zusters opgenomen.
Het begin was hoopvol, vol enthousiasme, maar al gauw pakten donkere wolken zich samen en kregen beide congregaties te maken met onderdrukking, vervolging, verbanning uit hun missiegebied. De Nederlandse missionarissen werden in 1952 uit China verdreven. Voor de Chinese zusters brak een zware tijd aan. Door de Chinese regering werden zij gedwongen om te werken in fabrieken, in mijnen en op het platteland in ver afgelegen arme gebieden. Zij woonden alleen of hooguit met twee zusters samen; het vormen van een communiteit was niet toegestaan. Ondanks dat communicatie met de andere zusters zeer beperkt en moeilijk was, lukte het hen om in contact met elkaar te blijven. Rond 1986 begon de situatie te verbeteren. De zusters konden elkaar weer ontmoeten, en in de jaren die volgden lukte het weer om in communiteiten te wonen. Bisschop Li OFM van Changzhi heeft de zusters op een geweldige manier geholpen door hen allereerst te bemoedigen en te ondersteunen in het bouwen van een klooster en een klein bejaardenhuis.
De zusters dragen zorg voor bewoners van het bejaardenhuis. Eén van hen is arts-apotheker. Daarnaast woont een aantal zusters in de dorpen in de buurt. Zij dragen zorg voor zieken thuis, voor weeskinderen en kinderen met een handicap, pastorale zorg en catechese. Tot nu toe is het niet toegestaan om scholen te stichten en onderwijs te geven.
Het huidige bejaardentehuis is te klein en te beperkt in de mogelijkheden om goede zorg te geven. De behoefte aan goede woongelegenheid en zorg voor ouderen is in de laatste jaren sterk gestegen. Het is niet meer vanzelfsprekend dat ouderen onderdak vinden bij hun kinderen. De Elisabeth Zusters zijn op hun eigen terrein begonnen met de bouw van een nieuw bejaardenhuis voor 150 ouderen. De financiering van de bouw gebeurt tot nu toe door bijdragen van de lokale bevolking en vrienden. De afronding van de laatste fase van de bouw staat eind 2017, begin 2018 gepland. Voor deze fase van de bouw inclusief inrichting is € 120.000,- nodig.
Wij dragen er dit jaar € 1000,- aan bij.
Het was 19 november 1931 toen in Lu'anfu midden in de provincie Shanxi (nu Changzhi) de Congregatie van de Franciscanessen van de H. Elisabeth haar tocht begon. Een Chinese Congregatie gestart door de Kleine Zusters van de H. Joseph uit Heerlen die sinds 1922 in China werkten op verzoek van de Franciscanen. Het ideaal van de nieuwe Congregatie was onderwijs, zorg voor zieken, ouderen, weeskinderen en kinderen met een handicap. Veel vondelingen werden door de zusters opgenomen.
Het begin was hoopvol, vol enthousiasme, maar al gauw pakten donkere wolken zich samen en kregen beide congregaties te maken met onderdrukking, vervolging, verbanning uit hun missiegebied. De Nederlandse missionarissen werden in 1952 uit China verdreven. Voor de Chinese zusters brak een zware tijd aan. Door de Chinese regering werden zij gedwongen om te werken in fabrieken, in mijnen en op het platteland in ver afgelegen arme gebieden. Zij woonden alleen of hooguit met twee zusters samen; het vormen van een communiteit was niet toegestaan. Ondanks dat communicatie met de andere zusters zeer beperkt en moeilijk was, lukte het hen om in contact met elkaar te blijven. Rond 1986 begon de situatie te verbeteren. De zusters konden elkaar weer ontmoeten, en in de jaren die volgden lukte het weer om in communiteiten te wonen. Bisschop Li OFM van Changzhi heeft de zusters op een geweldige manier geholpen door hen allereerst te bemoedigen en te ondersteunen in het bouwen van een klooster en een klein bejaardenhuis.
De zusters dragen zorg voor bewoners van het bejaardenhuis. Eén van hen is arts-apotheker. Daarnaast woont een aantal zusters in de dorpen in de buurt. Zij dragen zorg voor zieken thuis, voor weeskinderen en kinderen met een handicap, pastorale zorg en catechese. Tot nu toe is het niet toegestaan om scholen te stichten en onderwijs te geven.
Het huidige bejaardentehuis is te klein en te beperkt in de mogelijkheden om goede zorg te geven. De behoefte aan goede woongelegenheid en zorg voor ouderen is in de laatste jaren sterk gestegen. Het is niet meer vanzelfsprekend dat ouderen onderdak vinden bij hun kinderen. De Elisabeth Zusters zijn op hun eigen terrein begonnen met de bouw van een nieuw bejaardenhuis voor 150 ouderen. De financiering van de bouw gebeurt tot nu toe door bijdragen van de lokale bevolking en vrienden. De afronding van de laatste fase van de bouw staat eind 2017, begin 2018 gepland. Voor deze fase van de bouw inclusief inrichting is € 120.000,- nodig.
Wij dragen er dit jaar € 1000,- aan bij.
WE HELPEN DE STRAATKINDEREN IN RIO
De Winkel van Sinkel steunt dit jaar het straatkinderen project AMAR in Rio de Janeiro (Brazilië) met € 1000,-. Dat project, opgericht door de enkele jaren geleden overleden Limburgse missionaris pater Martin Cox, wordt al dertig jaar vanuit Limburg gesteund door de stichting Sint Martinus. Voorzitter René Poels is erg blij met de steun van de Winkel van Sinkel. De stichting Sint Martinus hoopt via acties in Limburg en giften van particulieren elk jaar voldoende geld binnen te krijgen om enkele belangrijke projecten voor straatkinderen in Rio de Janeiro te kunnen ondersteunen.
De organisatie in Brazilië heeft een bijzonder jaar afgesloten! In 2016 stond Rio de Janeiro in het teken van de Olympische Spelen en werden de straatkinderen hardhandig uit het centrum ‘geveegd’ om de bezoekers en toeristen een schone stad aan te bieden. Handenvol werk voor de directie en medewerkers van de partner van de Martinusstichting in Rio, de straatkinderenorganisatie AMAR om alles in goede banen te leiden. De crisis in Brazilië is erg groot en de corruptieschandalen liegen er ook niet om. Organisaties als AMAR zijn de dupe en krijgen minder tot geen steun vanuit de overheid. AMAR gaat een van de panden sluiten waar met name de administratie zit en enkele kleinere culturele activiteiten. Inkrimping om te bezuinigen.
Veel straatkinderen zijn getraumatiseerd en worden opvangen in een 24-uur crisisopvanghuis. De directie van AMAR heeft de Martinusstichting gevraagd om te helpen bij de dagelijkse maaltijden.
“Wij hebben pater Martin Cox op zijn sterfbed beloofd om zijn werk in Rio te blijven steunen. Dat kunnen we niet alleen en hebben daarbij de hulp nodig van particulieren en organisaties in Nederland. Daarom zijn we ook zo blij met de bijdrage van de Winkel van Sinkel”, aldus René Poels.
“Omdat het een zeer aansprekend en waardevol project is voor de straatkinderen, krijgt het onze steun”, licht penningmeester Harry Schraven toe.
Het geld dat de Martinusstichting ontvangt van de Winkel van Sinkel wordt rechtstreeks overgemaakt naar Brazilië.
In 2018 zal dit ieder kwartaal een bedrag van € 1000,- zijn!
Ook de Winkel van Sinkel in Grubbenvorst stelde een donatie beschikbaar voor het crisisopvanghuis Casa Frei Carmelo in Rio de Janero.
Meer info: http://www.stichtingsintmartinus.nl
De Winkel van Sinkel steunt dit jaar het straatkinderen project AMAR in Rio de Janeiro (Brazilië) met € 1000,-. Dat project, opgericht door de enkele jaren geleden overleden Limburgse missionaris pater Martin Cox, wordt al dertig jaar vanuit Limburg gesteund door de stichting Sint Martinus. Voorzitter René Poels is erg blij met de steun van de Winkel van Sinkel. De stichting Sint Martinus hoopt via acties in Limburg en giften van particulieren elk jaar voldoende geld binnen te krijgen om enkele belangrijke projecten voor straatkinderen in Rio de Janeiro te kunnen ondersteunen.
De organisatie in Brazilië heeft een bijzonder jaar afgesloten! In 2016 stond Rio de Janeiro in het teken van de Olympische Spelen en werden de straatkinderen hardhandig uit het centrum ‘geveegd’ om de bezoekers en toeristen een schone stad aan te bieden. Handenvol werk voor de directie en medewerkers van de partner van de Martinusstichting in Rio, de straatkinderenorganisatie AMAR om alles in goede banen te leiden. De crisis in Brazilië is erg groot en de corruptieschandalen liegen er ook niet om. Organisaties als AMAR zijn de dupe en krijgen minder tot geen steun vanuit de overheid. AMAR gaat een van de panden sluiten waar met name de administratie zit en enkele kleinere culturele activiteiten. Inkrimping om te bezuinigen.
Veel straatkinderen zijn getraumatiseerd en worden opvangen in een 24-uur crisisopvanghuis. De directie van AMAR heeft de Martinusstichting gevraagd om te helpen bij de dagelijkse maaltijden.
“Wij hebben pater Martin Cox op zijn sterfbed beloofd om zijn werk in Rio te blijven steunen. Dat kunnen we niet alleen en hebben daarbij de hulp nodig van particulieren en organisaties in Nederland. Daarom zijn we ook zo blij met de bijdrage van de Winkel van Sinkel”, aldus René Poels.
“Omdat het een zeer aansprekend en waardevol project is voor de straatkinderen, krijgt het onze steun”, licht penningmeester Harry Schraven toe.
Het geld dat de Martinusstichting ontvangt van de Winkel van Sinkel wordt rechtstreeks overgemaakt naar Brazilië.
In 2018 zal dit ieder kwartaal een bedrag van € 1000,- zijn!
Ook de Winkel van Sinkel in Grubbenvorst stelde een donatie beschikbaar voor het crisisopvanghuis Casa Frei Carmelo in Rio de Janero.
Meer info: http://www.stichtingsintmartinus.nl
EEN DRAGELIJKER LEVEN IN PAPUA JAYA
Pater Nico Dister in Papua Jaya bedankt ons voor de donatie van € 2000,-. De giften van overzee zijn steeds weer een bevrijding waardoor men opgelucht kan ademhalen. De stichting waar de pater voor werkt heeft van alles op het programma staan om het leven van met name de kinderen dragelijker te maken en zelfs aangenaam doordat in hun meeste primaire behoeften kan worden voorzien, zo mogelijk ‘ruimschoots’.
Bij de overgangs- en eindexamens is in het algemeen alles prima gegaan. Het Antoniuscollege kon zelfs meedoen aan de nationale eindexamens die online werden afgenomen. De meeste scholen in Jayapura waren nog niet toe aan deelname aan deze gecomputeriseerde examens. Zij hadden nog geen computers voor hun leerlingen, of als ze die wel hadden, beschikten ze niet over een aggregaat dat elektriciteit kon opwekken voor het geval dat de staats-elektriciteitsmaatschappij het zou laten afweten tijdens de examens. In Sentani valt het licht namelijk meerdere keren per dag uit.... Daarom had “Antonius” (dat dank zij de giften van “overzee” wel een computerlokaal heeft) ervoor gezorgd een generator ter beschikking te hebben “voor het geval dat”. En ja hoor, het licht viel uit maar de examenkandidaten konden gewoon doorwerken.
Op 13 juni, het patroonsfeest van het Padua College, hebben de leerlingen hun beste beentje voorgezet, niet alleen figuurlijk met het maken van muziek, het ten gehore brengen van koorliederen en declameren van poëzie, maar ook letterlijk door het opvoeren van traditionele (stammen-)dansen en zelfs een “modeshow” van de traditionele feestkleding van de stam waartoe zij respectievelijk behoren: de Habula in de Baliemvallei, de Ngalum in het Sterrengebergte en de stammen van Sentani en de Keerom (= achterland van Jayapura). De foto’s laten “echtparen” zien die met gepaste trots hun stammen-outfit presenteren.
Pater Nico Dister in Papua Jaya bedankt ons voor de donatie van € 2000,-. De giften van overzee zijn steeds weer een bevrijding waardoor men opgelucht kan ademhalen. De stichting waar de pater voor werkt heeft van alles op het programma staan om het leven van met name de kinderen dragelijker te maken en zelfs aangenaam doordat in hun meeste primaire behoeften kan worden voorzien, zo mogelijk ‘ruimschoots’.
Bij de overgangs- en eindexamens is in het algemeen alles prima gegaan. Het Antoniuscollege kon zelfs meedoen aan de nationale eindexamens die online werden afgenomen. De meeste scholen in Jayapura waren nog niet toe aan deelname aan deze gecomputeriseerde examens. Zij hadden nog geen computers voor hun leerlingen, of als ze die wel hadden, beschikten ze niet over een aggregaat dat elektriciteit kon opwekken voor het geval dat de staats-elektriciteitsmaatschappij het zou laten afweten tijdens de examens. In Sentani valt het licht namelijk meerdere keren per dag uit.... Daarom had “Antonius” (dat dank zij de giften van “overzee” wel een computerlokaal heeft) ervoor gezorgd een generator ter beschikking te hebben “voor het geval dat”. En ja hoor, het licht viel uit maar de examenkandidaten konden gewoon doorwerken.
Op 13 juni, het patroonsfeest van het Padua College, hebben de leerlingen hun beste beentje voorgezet, niet alleen figuurlijk met het maken van muziek, het ten gehore brengen van koorliederen en declameren van poëzie, maar ook letterlijk door het opvoeren van traditionele (stammen-)dansen en zelfs een “modeshow” van de traditionele feestkleding van de stam waartoe zij respectievelijk behoren: de Habula in de Baliemvallei, de Ngalum in het Sterrengebergte en de stammen van Sentani en de Keerom (= achterland van Jayapura). De foto’s laten “echtparen” zien die met gepaste trots hun stammen-outfit presenteren.
De kliniek “Robertus”
Nog meer nieuws van Pater Nico Dister in Papua Jaya.
Begonnen als ziekenboeg van kindertehuis “Hawai” is de kliniek “Robertus” tegenwoordig een gezondheidscentrum geworden voor de hele buurt. Het staat onder leiding van de in Sentani geboren en getogen Dokter Maria Carolina. Haar doktersstudie aan de Maranatha Universiteit in Bandung kon gefinancierd worden door YaPuKePa dank zij onze bijdragen. De kinderen van de drie tehuizen en de medewerk(st)ers van de stichting worden in de kliniek met speciale égards behandeld zonder dat er sprake is van discriminatie. De meeste patiënten zijn niet kapitaalkrachtig. Zij worden gratis behandeld.
Nog meer nieuws van Pater Nico Dister in Papua Jaya.
Begonnen als ziekenboeg van kindertehuis “Hawai” is de kliniek “Robertus” tegenwoordig een gezondheidscentrum geworden voor de hele buurt. Het staat onder leiding van de in Sentani geboren en getogen Dokter Maria Carolina. Haar doktersstudie aan de Maranatha Universiteit in Bandung kon gefinancierd worden door YaPuKePa dank zij onze bijdragen. De kinderen van de drie tehuizen en de medewerk(st)ers van de stichting worden in de kliniek met speciale égards behandeld zonder dat er sprake is van discriminatie. De meeste patiënten zijn niet kapitaalkrachtig. Zij worden gratis behandeld.
Een beeld van de medische praktijk.
Verder wil Pater Dister dat de meisjes van het Padua College een dak boven hun hoofden krijgen, gerealiseerd in Asrama Santa Lusia.
Men is al begonnen met de bouw van het internaat en ze zijn al een heel eind zoals te zien is op de foto!
De Winkel van Sinkel draagt er in 2017 in totaal € 5000,- aan bij.
Meer info: https://www.facebook.com/yapukepa
HET GAAT GOED BIJ DE MEIDEN
Society of Daughters of Divine Providence, Palmaner (India)
Deze gemeenschap ondersteunt de Winkel van Sinkel al sinds 1998.
Er is een gratis hostel voor arme meiden en geven onderwijs aan 30 studenten van de 6e tot en met de 10e klas. Medio juni begon voor hen het nieuwe schooljaar.
Sr. Mary Manikkathan bericht ons dat alles rustig en goed gaat en bedankt voor de steun en hulp die zij mochten ontvangen.
Zij stuurde een aantal mooie foto’s mee!
DDe meiden beginnen enthousiast aan het nieuwe schooljaar.
Society of Daughters of Divine Providence, Palmaner (India)
Deze gemeenschap ondersteunt de Winkel van Sinkel al sinds 1998.
Er is een gratis hostel voor arme meiden en geven onderwijs aan 30 studenten van de 6e tot en met de 10e klas. Medio juni begon voor hen het nieuwe schooljaar.
Sr. Mary Manikkathan bericht ons dat alles rustig en goed gaat en bedankt voor de steun en hulp die zij mochten ontvangen.
Zij stuurde een aantal mooie foto’s mee!
DDe meiden beginnen enthousiast aan het nieuwe schooljaar.
Kleding en voeding voor de armen is nog steeds hard nodig.
Kleding en voeding voor de armen is nog steeds hard nodig.
HULP AAN ALLERARMSTEN IN PALMANER
St. Louis Church, Palmaner (India)
Een groot aantal mensen in en om de parochie St. Louis Church in Palmaner profiteren van de financiële steun die wij aan hun geven. Vooral op medisch, educatief en sociaal gebied wordt de helpende hand geboden maar ook voor huisvesting wordt gezorgd. Fr. Praveen Chinnappa Reddy heeft sinds 2017 de leiding over de parochie en hij bedankt ons voor de jaarlijkse bijdrage van € 2000,-. Hij doet het verzoek hen te blijven helpen om de arme mensen een waardig leven te laten leiden.
De St. Louis parochie bestaat uit 210 families verdeeld over een stad en negen dorpen. De meeste mensen zijn loonarbeiders en veelal afhankelijk van boerenwerk voor hun eigen levensonderhoud. Een groot aantal leeft onder de armoedegrens in zeer slechte omstandigheden. De stad kent heel wat melaatsen en bedelaars.
Het is begrijpelijk dat de armoede nogal wat problemen veroorzaakt zoals de kleine, onhygiënische huurwoningen waarvan de eigenaren telkens de huur verhogen zodat men moet verhuizen naar een goedkopere “woning” die nog slechter is.
Veel studenten moeten noodgedwongen met hun studie stoppen en gaan kinderarbeid verrichten wat hun jonge leven compleet vernielt. Rijke mensen gebruiken hen voor huishoudelijk werk, kinderarbeid en voor allerlei andere immorele praktijken. Alleen een goede, betaalbare opleiding kan hier verandering brengen. Hiervoor zijn fatsoenlijke schooluniformen, boeken, studiemateriaal, gezond eten en gezondheidszorg een vereiste.
Veel inwoners moeten door de armoede een goede medische zorg ontberen en worden getroffen door melaatsheid, geelzucht, malaria, nier- en hartproblemen, kanker enz. Zij overlijden aan ondervoeding, vervuild water en lucht, besmettelijke ziekten of door onbehoorlijke huisvesting.
Voedsel voor mensen in de parochie St. Louis Church in Palmaner.
St. Louis Church, Palmaner (India)
Een groot aantal mensen in en om de parochie St. Louis Church in Palmaner profiteren van de financiële steun die wij aan hun geven. Vooral op medisch, educatief en sociaal gebied wordt de helpende hand geboden maar ook voor huisvesting wordt gezorgd. Fr. Praveen Chinnappa Reddy heeft sinds 2017 de leiding over de parochie en hij bedankt ons voor de jaarlijkse bijdrage van € 2000,-. Hij doet het verzoek hen te blijven helpen om de arme mensen een waardig leven te laten leiden.
De St. Louis parochie bestaat uit 210 families verdeeld over een stad en negen dorpen. De meeste mensen zijn loonarbeiders en veelal afhankelijk van boerenwerk voor hun eigen levensonderhoud. Een groot aantal leeft onder de armoedegrens in zeer slechte omstandigheden. De stad kent heel wat melaatsen en bedelaars.
Het is begrijpelijk dat de armoede nogal wat problemen veroorzaakt zoals de kleine, onhygiënische huurwoningen waarvan de eigenaren telkens de huur verhogen zodat men moet verhuizen naar een goedkopere “woning” die nog slechter is.
Veel studenten moeten noodgedwongen met hun studie stoppen en gaan kinderarbeid verrichten wat hun jonge leven compleet vernielt. Rijke mensen gebruiken hen voor huishoudelijk werk, kinderarbeid en voor allerlei andere immorele praktijken. Alleen een goede, betaalbare opleiding kan hier verandering brengen. Hiervoor zijn fatsoenlijke schooluniformen, boeken, studiemateriaal, gezond eten en gezondheidszorg een vereiste.
Veel inwoners moeten door de armoede een goede medische zorg ontberen en worden getroffen door melaatsheid, geelzucht, malaria, nier- en hartproblemen, kanker enz. Zij overlijden aan ondervoeding, vervuild water en lucht, besmettelijke ziekten of door onbehoorlijke huisvesting.
Voedsel voor mensen in de parochie St. Louis Church in Palmaner.
Gelukkig worden meer mensen zich bewust van hun rechten maar desondanks blijven zij nog steeds poppen in handen van politici en worden het slachtoffer van ambtenaren en geldleners.
De parochie probeert hen bij te staan met educatieve hulp door bijvoorbeeld het schoolgeld te betalen of notitieboekjes aan te bieden. Zieke mensen worden naar een ziekenhuis gebracht voor een behandeling, betalen deze en ook de medicijnen krijgen zij voor niets mee. De armen worden verder geholpen met benodigdheden zoals stenen, cement en zand voor de reparatie van hun woning. De allerarmsten krijgen te eten en ook voor een stuk hygiëne wordt gezorgd in de vorm van badzeep, een wastafel, kleding, slippers e.d.
Fr. Reddy verzekert ons dat de jaarlijkse financiële steun ook daad-werkelijk voor deze hulp wordt gebruikt en vraagt de bijdrage te verhogen zodat meer mensen geholpen kunnen worden.
Meer info:
https://www.facebook.com/pages/St-Louis-Friary-Palmaner-Chitoor-AP/302550063142722
De parochie probeert hen bij te staan met educatieve hulp door bijvoorbeeld het schoolgeld te betalen of notitieboekjes aan te bieden. Zieke mensen worden naar een ziekenhuis gebracht voor een behandeling, betalen deze en ook de medicijnen krijgen zij voor niets mee. De armen worden verder geholpen met benodigdheden zoals stenen, cement en zand voor de reparatie van hun woning. De allerarmsten krijgen te eten en ook voor een stuk hygiëne wordt gezorgd in de vorm van badzeep, een wastafel, kleding, slippers e.d.
Fr. Reddy verzekert ons dat de jaarlijkse financiële steun ook daad-werkelijk voor deze hulp wordt gebruikt en vraagt de bijdrage te verhogen zodat meer mensen geholpen kunnen worden.
Meer info:
https://www.facebook.com/pages/St-Louis-Friary-Palmaner-Chitoor-AP/302550063142722
GEEF DE KINDEREN VAN MPONGWE EEN TOEKOMST
In Mpongwe helpen wij door een kleine donatie van € 300,- kwetsbare jongeren die onvoldoende middelen hebben om een vakopleiding zelf te bekostigen. De kosten zijn € 170,- voor een drie maanden full time cursus in timmeren, metselen, naaien of landbouw.
Mpongwe ligt in Zambia in het zuidelijk deel van Afrika. Vanwege het gebrek aan kansen voor de jeugd in het Mpongwe-district en ook door een tekort aan geschoolde vakmensen, begon ‘Geef de Kinderen van Mpongwe een Toekomst’ eind 2011 met de bouw van haar eerste middelbare vakschool in het district. Het George Korsten Vocational Training College biedt ruimte aan 500 fulltime studenten in een tiental opleidingen en een honderdtal deeltijd studenten (volwassenen en kleine boeren). Een uniek project met een duidelijke visie op duurzaamheid wat betreft bouw, onderwijs en zelfvoorzienendheid. Het project bood de afgelopen vijf jaar werkgelegenheid aan een ongeveer 40 lokale mensen.
In Mpongwe is er een winkeltje op de markt dat door een van de medewerkers van deze organisatie ook steeds Winkel van Sinkel wordt genoemd.
In Mpongwe helpen wij door een kleine donatie van € 300,- kwetsbare jongeren die onvoldoende middelen hebben om een vakopleiding zelf te bekostigen. De kosten zijn € 170,- voor een drie maanden full time cursus in timmeren, metselen, naaien of landbouw.
Mpongwe ligt in Zambia in het zuidelijk deel van Afrika. Vanwege het gebrek aan kansen voor de jeugd in het Mpongwe-district en ook door een tekort aan geschoolde vakmensen, begon ‘Geef de Kinderen van Mpongwe een Toekomst’ eind 2011 met de bouw van haar eerste middelbare vakschool in het district. Het George Korsten Vocational Training College biedt ruimte aan 500 fulltime studenten in een tiental opleidingen en een honderdtal deeltijd studenten (volwassenen en kleine boeren). Een uniek project met een duidelijke visie op duurzaamheid wat betreft bouw, onderwijs en zelfvoorzienendheid. Het project bood de afgelopen vijf jaar werkgelegenheid aan een ongeveer 40 lokale mensen.
In Mpongwe is er een winkeltje op de markt dat door een van de medewerkers van deze organisatie ook steeds Winkel van Sinkel wordt genoemd.
GRIHINI GIRLS PROJECT
Thaddy de Deckere was jarenlang als missionaris van de Congregatie van Mill Hill werkzaam in India. Samen met Frans Baartmans leefde en werkte hij onder de kastelozen in de Nagwa sloppenwijk in Varanasi (Benaris). De jaren samen met hem, zijn gepassioneerde begeestering en onvermoeibare inzet voor de armsten der armen, rekent de Deckere tot de meest veeleisende maar ook meest gelukkige jaren van zijn tijd in India.
Sinds medio 2016 is hij staflid van het ‘Institute of St. Anselm’ in Engeland en verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de cursussen en voor het voortbestaan ervan op de langere termijn. Vorig jaar vierde Thaddy de Deckere ook zijn zilveren jubileum als priester-missionaris. Het was een mooie gelegenheid zich opnieuw te bezinnen op de betekenis van zijn priester-missionaris zijn en op de vraag hoe zijn leven misschien verder aangepast moet worden om naar zijn beste vermogen in de voetsporen te gaan van Jezus.
Thaddy de Deckere was jarenlang als missionaris van de Congregatie van Mill Hill werkzaam in India. Samen met Frans Baartmans leefde en werkte hij onder de kastelozen in de Nagwa sloppenwijk in Varanasi (Benaris). De jaren samen met hem, zijn gepassioneerde begeestering en onvermoeibare inzet voor de armsten der armen, rekent de Deckere tot de meest veeleisende maar ook meest gelukkige jaren van zijn tijd in India.
Sinds medio 2016 is hij staflid van het ‘Institute of St. Anselm’ in Engeland en verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de cursussen en voor het voortbestaan ervan op de langere termijn. Vorig jaar vierde Thaddy de Deckere ook zijn zilveren jubileum als priester-missionaris. Het was een mooie gelegenheid zich opnieuw te bezinnen op de betekenis van zijn priester-missionaris zijn en op de vraag hoe zijn leven misschien verder aangepast moet worden om naar zijn beste vermogen in de voetsporen te gaan van Jezus.
De Winkel van Sinkel ondersteunt elk jaar met € 3000,-- de projecten waar de Congregatie van Mill Hill zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het Grihini Girls Project in Rangia, N.O. India. Het project heeft als doel meisjes afkomstig van zeer arme ouders een cursus aan te bieden zodat het makkelijker zal worden in eigen levensonderhoud te voorzien en te zorgen voor de nodige inkomsten ten behoeve van de eigen familie.
Sr. Joicy M.J. is de projectaanvrager van het Fatima Grihini Center en zij bedankt Thaddy de Deckere (en daarmee ook de Winkel) voor de geldelijke bijdragen waarmee 32 meisjes hun cursus zeer succesvol konden afsluiten mèt een geldig certificaat!
Sr. Joicy M.J. is de projectaanvrager van het Fatima Grihini Center en zij bedankt Thaddy de Deckere (en daarmee ook de Winkel) voor de geldelijke bijdragen waarmee 32 meisjes hun cursus zeer succesvol konden afsluiten mèt een geldig certificaat!
De meesten waren in het begin van de cursus heel verlegen, hadden geen zelfvertrouwen, durfden hun eigen dialect niet te spreken en waren fysiek zwak. Aan het eind van de cursus waren de meisjes op al deze punten sterk verbeterd.
Nadat zij naar hun woonplaats zijn teruggekeerd kunnen zij hun dagelijks brood verdienen met bijvoorbeeld een eigen winkeltje te beginnen en zo een waardiger leven leiden
Nadat zij naar hun woonplaats zijn teruggekeerd kunnen zij hun dagelijks brood verdienen met bijvoorbeeld een eigen winkeltje te beginnen en zo een waardiger leven leiden
Nadat zij naar hun woonplaats zijn teruggekeerd kunnen zij hun dagelijks brood verdienen met bijvoorbeeld een eigen winkeltje te beginnen en zo een waardiger leven leiden
BROODPATER’ AL 50 JAAR ACTIEF
50 Jaar betrokkenheid
Gerrit Poels bereikt donderdag 11 mei 2017 de leeftijd van 88 jaar. Samen met zijn vrouw Angelique is hij de drager van de armoede in Tilburg. Op veel verschillende manieren heeft hij zich in vijftig jaren tijd (!) betrokken getoond bij en ondersteuning geboden aan de allerzwaksten in onze samenleving.
Poels Pollepel
De stichting Poels in Tilburg werkt sinds februari vanuit een apart gebouw met als naam ‘Poels Pollepel’. Voorheen gebeurde alles vanuit de woning van Gerrit Poels. De “broodpater” blijft ondanks zijn hoge leeftijd samen met zijn vrouw en pleegdochter met hetzelfde enthousiasme actief en stimulerend zijn werk doen.
Honger
In 2016 kreeg de stichting van onze Winkel € 12.000,- en voor 2017 is € 10.000,- begroot.
Zo dragen wij bij aan de doelstelling van de Tilburgse stichting, namelijk het helpen van kansarmen in de vorm van eten geven aan de mensen die echt honger lijden, want helaas is dit in ons land nog steeds een actueel probleem!
Meer info op: www.gerritpoels.nl
50 Jaar betrokkenheid
Gerrit Poels bereikt donderdag 11 mei 2017 de leeftijd van 88 jaar. Samen met zijn vrouw Angelique is hij de drager van de armoede in Tilburg. Op veel verschillende manieren heeft hij zich in vijftig jaren tijd (!) betrokken getoond bij en ondersteuning geboden aan de allerzwaksten in onze samenleving.
Poels Pollepel
De stichting Poels in Tilburg werkt sinds februari vanuit een apart gebouw met als naam ‘Poels Pollepel’. Voorheen gebeurde alles vanuit de woning van Gerrit Poels. De “broodpater” blijft ondanks zijn hoge leeftijd samen met zijn vrouw en pleegdochter met hetzelfde enthousiasme actief en stimulerend zijn werk doen.
Honger
In 2016 kreeg de stichting van onze Winkel € 12.000,- en voor 2017 is € 10.000,- begroot.
Zo dragen wij bij aan de doelstelling van de Tilburgse stichting, namelijk het helpen van kansarmen in de vorm van eten geven aan de mensen die echt honger lijden, want helaas is dit in ons land nog steeds een actueel probleem!
Meer info op: www.gerritpoels.nl
TWEE CULTUREN GAAN PRIMA SAMEN!
Pater Nico Dister is een oude bekende van de Winkel. Wij ondersteunen hem met twee projecten nog uit de tijd van Huub van der Sande, een van de oprichters van de Winkel van Sinkel.
Pater Nico Dister is bezig met het herstellen en bouwen van het Antonius College in Sentani, Jaypura in Papoea Indonesië. Bij dit complex behoren ook drie kindertehuizen die onder de financiële paraplu van deze scholengemeenschap hun bestaan vinden. Het project wordt in onderdelen gerealiseerd en wij werken dit jaar mee aan het realiseren van de bouw van klaslokalen voor het jongensinternaat.
De Winkel ondersteunt dit project gedurende een aantal jaren en wij lossen dit jaar een termijn van € 5000,00 af om deze bouwwerkzaamheden te kunnen realiseren.
Het bestuur ontving na het overmaken van de gelden een enthousiaste brief van Pater Nico Dister.
Op zijn schoolcampus verbleven deze zomer weer een aantal Limburgse jongeren die via de stichting Global Exploration kennis kunnen maken met de activiteiten van Yapukepa. Deze organisatie is destijds in het leven geroepen door de paters franciscanen. Er kwam daar, zo schreef pater Dister, een prachtige, enthousiaste uitwisseling tot stand tussen de twee culturen: zij die ons kwamen bezoeken en onze eigen jongeren. Ze hebben goed samen gewerkt (o.a. de gebouwen onderhouden), gesport, gezongen en gedanst. Ook in dorpen bij ons in de buurt hebben de jonge Nederlanders samen met de plaatselijke bevolking de handen uit de mouwen gestoken en is er een wederzijds contact ontstaan dat voor beide partijen zowel aangenaam als nuttig is geweest.
Pater Nico Dister is een oude bekende van de Winkel. Wij ondersteunen hem met twee projecten nog uit de tijd van Huub van der Sande, een van de oprichters van de Winkel van Sinkel.
Pater Nico Dister is bezig met het herstellen en bouwen van het Antonius College in Sentani, Jaypura in Papoea Indonesië. Bij dit complex behoren ook drie kindertehuizen die onder de financiële paraplu van deze scholengemeenschap hun bestaan vinden. Het project wordt in onderdelen gerealiseerd en wij werken dit jaar mee aan het realiseren van de bouw van klaslokalen voor het jongensinternaat.
De Winkel ondersteunt dit project gedurende een aantal jaren en wij lossen dit jaar een termijn van € 5000,00 af om deze bouwwerkzaamheden te kunnen realiseren.
Het bestuur ontving na het overmaken van de gelden een enthousiaste brief van Pater Nico Dister.
Op zijn schoolcampus verbleven deze zomer weer een aantal Limburgse jongeren die via de stichting Global Exploration kennis kunnen maken met de activiteiten van Yapukepa. Deze organisatie is destijds in het leven geroepen door de paters franciscanen. Er kwam daar, zo schreef pater Dister, een prachtige, enthousiaste uitwisseling tot stand tussen de twee culturen: zij die ons kwamen bezoeken en onze eigen jongeren. Ze hebben goed samen gewerkt (o.a. de gebouwen onderhouden), gesport, gezongen en gedanst. Ook in dorpen bij ons in de buurt hebben de jonge Nederlanders samen met de plaatselijke bevolking de handen uit de mouwen gestoken en is er een wederzijds contact ontstaan dat voor beide partijen zowel aangenaam als nuttig is geweest.
PROJECTEN IN GAMBIA EN BOURKINA FASO
Sinds 2002 beijvert het zuid-Limburgs echtpaar Penders zich, na een rondreis door Gambia, om het leven van de straatarme bevolking daar iets dragelijker te maken. Op eigen initiatief en met hulp van familie, vrienden en vrijwilligers zorgen zij voor de meest elementaire voorzieningen, zoals waterpompen, bouw van schooltjes en zonnepanelen. In Gambia zijn mensen van de eigen bevolking verantwoordelijk voor coördinatie van werkzaamheden, het uitvoeren ervan en het verzorgen van onderhoud.
Er bestaat al jaren goed contact met de Nederlandse arts Dr. Van Noord in Bourkina Faso. Hij adviseert Penders bij zijn werk in Gambia en deze op zijn beurt steunt hèm door sponsoring, inzamelen van kleding enz.
De Winkel van Sinkel gaf een bedrag van € 500,-- met de toezegging van eventuele steun in de toekomst.
Sinds 2002 beijvert het zuid-Limburgs echtpaar Penders zich, na een rondreis door Gambia, om het leven van de straatarme bevolking daar iets dragelijker te maken. Op eigen initiatief en met hulp van familie, vrienden en vrijwilligers zorgen zij voor de meest elementaire voorzieningen, zoals waterpompen, bouw van schooltjes en zonnepanelen. In Gambia zijn mensen van de eigen bevolking verantwoordelijk voor coördinatie van werkzaamheden, het uitvoeren ervan en het verzorgen van onderhoud.
Er bestaat al jaren goed contact met de Nederlandse arts Dr. Van Noord in Bourkina Faso. Hij adviseert Penders bij zijn werk in Gambia en deze op zijn beurt steunt hèm door sponsoring, inzamelen van kleding enz.
De Winkel van Sinkel gaf een bedrag van € 500,-- met de toezegging van eventuele steun in de toekomst.
PROJECTEN IN 2015
Met uw aankoop uit onze winkel steunt u tegelijkertijd een heleboel mensen. Een overzicht van onze projecten in 2015.
The Capuchin Friars Minor Society - India
Bedrag: jaarlijks € 790,00
Het geld is bestemd voor de armen van de Capucijnenparochie in Tirumangalam.
Fr. Charles Arulanandam OFM - India
Bedrag: jaarlijks € 2.510,00
Met het geld worden twee melaatsenkolonies geholpen en andere arme mensen in Palamaner (Noviciaathuis Franciscanen in India / St. Louis Friary).
Fr. Leos Ekka OFM - India
Bedrag: jaarlijks € 540,00
Begunstigde Assisi Medical Centre St. Clare’s Convent in Basen. Derden participeren in dit project.
Street Elfins Educ. and Development Soc. - India
Bedrag: jaarlijks € 1.000,00
Voor de straatkinderen in Madras.
Fr. D.F. Bosco - India
Bedrag: jaarlijks € 5.000,00
In 2014 is Father Bosco pastoor geworden nabij Chennai in Nagar. Voor de inrichting van de school heeft hij € 30.000 nodig. Voorlopig helpen wij hem ieder jaar met € 5.000.
Fr. Aruldass OFMCAP - India
Bedrag: jaarlijks € 1.700,00
Bedoeld voor opleidingskosten van arme kinderen in Trichinopoly.
Pater Dr. Nico M.J.A. Dister OFM - Indonesië
Bedrag: jaarlijks € 5.000,00
Tijdens de jaren 2014, 2015 en 2016 dragen we jaarlijks € 5.000 bij aan de oprichting van het Antonius College zodat opleidingen op alle niveaus geboden kunnen worden.
Society of Daughters of Divine Providence - India
Bedrag: jaarlijks € 4.000,00
Wij steunen hier een Lepra kolonie in Palmaner zodat wij een bijdrage leveren voor voeding en kleding.
Fr. Varghese OFM -India
Bedrag: jaarlijks € 2.270,00
De parochiepriesters van Palmaner houden zich hier bezig met vele sociale activiteiten waaronder de opvang van kinderen in de diverse dorpen, die tot de parochie behoren.
St. Mary's Home for Children - India
Bedrag: jaarlijks € 3.405,00
De FMM zusters in Kotagiri hebben hier drie conventen waarvan een voor de opvang van 80 weeskinderen. Met onze bijdrage steunen wij hen in de voeding en opvoeding.
St. Francis Boys' Home - India
Bedrag: jaarlijks € 3.000,00
De paters Franciscanen in Cochin hebben een opvanghuis voor weeskinderen (jongens). Wij helpen hen met ons geld met opvoeding, onderhoud en kleding.
Generalaat Kleine Zusters van de H. Joseph - Indonesië
Bedrag: jaarlijks € 6.000,00
Wij proberen de zusters weer een stuk op weg te helpen vanwege eerder verloren infrastructuren.
Stichting Brood Nodig - Nederland
Bedrag: jaarlijks € 12.000,00
Het geld is bestemd voor de zorg van armen, allochtonen drugsverslaafden en hun gezinnen in de gemeente Tilburg. Vrijwillig zet Gerrit Poels zich iedere nacht in voor het bezorgen van brood bij de allerarmsten. Daarbij staat hij ze financieel overdag bij met raad en daad.
Nederlandse Regio Congregatie van Mil Hill - India
Bedrag: jaarlijks € 3.000,00
Drie uur rijden van Varanasi ligt Badlapar. Bij Thomas en Jeny Valsama, een jong onderwijzersstel uit Kerala, is daar een privé-school gestart. Zij zijn daartoe gestimuleerd door de Paters van Mil Hill en dat zijn Thaddy Deckere en Frans Baartman. Hun ideaal is de bouw van een nieuw schoolgebouw om aan de groeiende vraag te voldoen. De bouw is gestart en in mei 2004 zijn drie klaslokalen opgeleverd. Wij financieren via de congregatie van Mil Hill 2 lokalen.
Nederlandse Regio Congregatie van Mil Hill - Soedan
Bedrag: jaarlijks € 2.500,00
Wij helpen de missionarissen van Mil Hill met de Damiaanschool in Masindi in Soedan waar ex-kindsoldaten en vluchtelingen onderwijs krijgen. Soedan is al ruim 20 jaar verscheurd door diverse burgeroorlogen. Het geld is voor de onderwijzerssalarissen.
The Director of - India
Bedrag: jaarlijks € 1.000,00
Wij helpen Fr. Antoni met hulp voor extra voeding op school.
Rev. Fr. R. Charles OFM Cap - India
Bedrag: € 1.000,00
Bijzonderheden: 2009: Father Charles is een oude bekende van wijlen Pater Huub v.d. Sande. Hij werkt voornamelijk voor kinderen uit de laagste casten. Hij werkt inmiddels in Dingidul (India) en vraagt in 2015 een bijdrage voor de aanschaf van een motorfiets om de veraf gelegen mensen te kunnen bereiken.
Werkgroep Ayuda Maya Venray - Guatemala
Bedrag: € 1.500,00
De werkgroep brengt samen met de stichting Ninos en een Belgisch particulier initiatief een nieuw educatief centrum tot stand in het bergdorpje San Mateo in Guatemala. Wij steunen deze werkgroep nu al enkele jaren.
Heralds of Good News Fr. M. Ignatius - India
Bedrag: € 7.700,00
Het geld is bestemd voor de financiering van vijf klaslokalen en de aanleg van toiletten in The Good News English Medium Primary School in Nandyal Andhra Pradesh (India). De school wordt geleid door priesters van Heralds of Good News, die zich inspannen om de goede opleiding te verzorgen van arme kinderen.
Met uw aankoop uit onze winkel steunt u tegelijkertijd een heleboel mensen. Een overzicht van onze projecten in 2015.
The Capuchin Friars Minor Society - India
Bedrag: jaarlijks € 790,00
Het geld is bestemd voor de armen van de Capucijnenparochie in Tirumangalam.
Fr. Charles Arulanandam OFM - India
Bedrag: jaarlijks € 2.510,00
Met het geld worden twee melaatsenkolonies geholpen en andere arme mensen in Palamaner (Noviciaathuis Franciscanen in India / St. Louis Friary).
Fr. Leos Ekka OFM - India
Bedrag: jaarlijks € 540,00
Begunstigde Assisi Medical Centre St. Clare’s Convent in Basen. Derden participeren in dit project.
Street Elfins Educ. and Development Soc. - India
Bedrag: jaarlijks € 1.000,00
Voor de straatkinderen in Madras.
Fr. D.F. Bosco - India
Bedrag: jaarlijks € 5.000,00
In 2014 is Father Bosco pastoor geworden nabij Chennai in Nagar. Voor de inrichting van de school heeft hij € 30.000 nodig. Voorlopig helpen wij hem ieder jaar met € 5.000.
Fr. Aruldass OFMCAP - India
Bedrag: jaarlijks € 1.700,00
Bedoeld voor opleidingskosten van arme kinderen in Trichinopoly.
Pater Dr. Nico M.J.A. Dister OFM - Indonesië
Bedrag: jaarlijks € 5.000,00
Tijdens de jaren 2014, 2015 en 2016 dragen we jaarlijks € 5.000 bij aan de oprichting van het Antonius College zodat opleidingen op alle niveaus geboden kunnen worden.
Society of Daughters of Divine Providence - India
Bedrag: jaarlijks € 4.000,00
Wij steunen hier een Lepra kolonie in Palmaner zodat wij een bijdrage leveren voor voeding en kleding.
Fr. Varghese OFM -India
Bedrag: jaarlijks € 2.270,00
De parochiepriesters van Palmaner houden zich hier bezig met vele sociale activiteiten waaronder de opvang van kinderen in de diverse dorpen, die tot de parochie behoren.
St. Mary's Home for Children - India
Bedrag: jaarlijks € 3.405,00
De FMM zusters in Kotagiri hebben hier drie conventen waarvan een voor de opvang van 80 weeskinderen. Met onze bijdrage steunen wij hen in de voeding en opvoeding.
St. Francis Boys' Home - India
Bedrag: jaarlijks € 3.000,00
De paters Franciscanen in Cochin hebben een opvanghuis voor weeskinderen (jongens). Wij helpen hen met ons geld met opvoeding, onderhoud en kleding.
Generalaat Kleine Zusters van de H. Joseph - Indonesië
Bedrag: jaarlijks € 6.000,00
Wij proberen de zusters weer een stuk op weg te helpen vanwege eerder verloren infrastructuren.
Stichting Brood Nodig - Nederland
Bedrag: jaarlijks € 12.000,00
Het geld is bestemd voor de zorg van armen, allochtonen drugsverslaafden en hun gezinnen in de gemeente Tilburg. Vrijwillig zet Gerrit Poels zich iedere nacht in voor het bezorgen van brood bij de allerarmsten. Daarbij staat hij ze financieel overdag bij met raad en daad.
Nederlandse Regio Congregatie van Mil Hill - India
Bedrag: jaarlijks € 3.000,00
Drie uur rijden van Varanasi ligt Badlapar. Bij Thomas en Jeny Valsama, een jong onderwijzersstel uit Kerala, is daar een privé-school gestart. Zij zijn daartoe gestimuleerd door de Paters van Mil Hill en dat zijn Thaddy Deckere en Frans Baartman. Hun ideaal is de bouw van een nieuw schoolgebouw om aan de groeiende vraag te voldoen. De bouw is gestart en in mei 2004 zijn drie klaslokalen opgeleverd. Wij financieren via de congregatie van Mil Hill 2 lokalen.
Nederlandse Regio Congregatie van Mil Hill - Soedan
Bedrag: jaarlijks € 2.500,00
Wij helpen de missionarissen van Mil Hill met de Damiaanschool in Masindi in Soedan waar ex-kindsoldaten en vluchtelingen onderwijs krijgen. Soedan is al ruim 20 jaar verscheurd door diverse burgeroorlogen. Het geld is voor de onderwijzerssalarissen.
The Director of - India
Bedrag: jaarlijks € 1.000,00
Wij helpen Fr. Antoni met hulp voor extra voeding op school.
Rev. Fr. R. Charles OFM Cap - India
Bedrag: € 1.000,00
Bijzonderheden: 2009: Father Charles is een oude bekende van wijlen Pater Huub v.d. Sande. Hij werkt voornamelijk voor kinderen uit de laagste casten. Hij werkt inmiddels in Dingidul (India) en vraagt in 2015 een bijdrage voor de aanschaf van een motorfiets om de veraf gelegen mensen te kunnen bereiken.
Werkgroep Ayuda Maya Venray - Guatemala
Bedrag: € 1.500,00
De werkgroep brengt samen met de stichting Ninos en een Belgisch particulier initiatief een nieuw educatief centrum tot stand in het bergdorpje San Mateo in Guatemala. Wij steunen deze werkgroep nu al enkele jaren.
Heralds of Good News Fr. M. Ignatius - India
Bedrag: € 7.700,00
Het geld is bestemd voor de financiering van vijf klaslokalen en de aanleg van toiletten in The Good News English Medium Primary School in Nandyal Andhra Pradesh (India). De school wordt geleid door priesters van Heralds of Good News, die zich inspannen om de goede opleiding te verzorgen van arme kinderen.